Doorgaan naar hoofdcontent

Interview met Floris Timmer N.A.V. van zijn boek 'Onverwachte Terugkeer'

Recentelijk verscheen het boek Onverwachte terugkeer van de hand van Floris Timmer.


In Onverwachte terugkeer gaat het over de wederkomst van Jezus. Hoe kwam je tot dit thema? Welke rol speelde religie in het ouderlijk huis en huidige bestaan?


Mijn ouders waren Nederlands Hervormd. In mijn jeugd werd door mijn ouders aan tafel kort gebeden. Mijn moeder las een paar maal iets uit een kinderbijbel voor, maar ik voelde dat zij het niet erg geschikt vond. Wij gingen niet naar een kerk. Ergens in mijn jeugd heb ik het beeld van een "Almachtige God” meegekregen.

In mijn studenten tijd heb ik  grote moeite gekregen met dat  beeld van die  “Almachtige God”  die kennelijk niet goed had opgelet bij Auschwitz, Dachau, Bergen-Belzen, de moordpartijen op de Katharen om een paar voorbeelden te noemen. 


Ik ging later om de vijf a tien jaar naar een protestantse kerkdienst om te ervaren of er iets veranderd was, maar de liederen of psalmen over de almachtige bleven komen.

Veel later, in de tijd dat ik werkte als begeleider van groepen die een moeilijk probleem moesten oplossen en als adviseur, kwam ik in aanraking met het scenario denken:  Wat doen we als organisatie in het geval dat een bepaalde ingrijpende en onverwachte gebeurtenis toch optreedt b.v. als de prijs van olie, die in 1970 1.80 dolar per vat was, opeens zou stijgen naar b.v. 30 dollar. En is er iets te bedenken, dat als vooraankondiging werkt dat die gebeurtenis werkelijk gaat plaats vinden?


Op een dag liet ik zoals gewoonlijk mijn hond ‘s morgens uit en de sscenariogedachte kwam bij mij binnen:  Wat als God niet almachtig is? Dan verdampen de verwijten dat Hij niet goed heeft opgelet bij de eerder genoemde moordpartijen. Een gebed met “Sinterklaas-wensenlijstjes” is dan zinloos: Wat bid je dan nog? 
Mijn gedachte was toen, ik kan wèl mijn zegeningen tellen. Je hoeft dan ook niet meer bang te zijn voor een Almachtige.  Dat Hij hetzelfde van je vraagt wat Hij (volgens de kerk) van Jezus gevraagd zou hebben.
Ik besloot een tijdje met het beeld van een niet almachtige te leven. Dat is mij goed bevallen en ik ben bij dat idee gebleven. De Eeuwige kan dan ook heel dicht bij komen met: “Ik hou van je of hoe was je dag vandaag?”



In De grootinquisitoor van Dostojewski werd het duidelijk dat de mensheid nog niet klaar was voor de terugkeer van de Messias en hij eindige op de brandstapel. Hoe ziet dat er uit in het huidige tijdsgewricht?


Ik denk dat het beeld van de Messias, die zittend aan de rechterhand Gods  komt rechtspreken, een wensbeeld is.


Je schildert jezus in menselijke proportie. Wat was je gedachte hierbij?


Als de Eeuwige niet almachtig is, dan is Jezus dat ook niet en niet goddelijk. Dit leidde tot de vraag: “Wat betekent Jezus dan voor mij? Wat kan hij in onze tijd betekenen, behalve wat hij toen heeft verkondigd?”
Ter gelegenheid van de zeventigste verjaardag van mijn broer, besloot ik daar een verhaal over te maken, dat tot het huidige boek is uitgegroeid.



Mijn litteraire voorbeelden


Ik bewonder Giovannino Guareschi met "Don Camillo en zijn kudde”, Martin Toonder met Bommelverhalen, Nevil Shute met “Gebed voor een vrouw” om enkele te noemen.


Is dit thema eerder gebruikt in romanvorm?


Het thema van terugkeer is eerder gebruikt in romanvorm o.a. in  Adrian Plass, Het Bezoek, Merweboek, 1984 S.Vestdijk ''de kellner en de levenden'', Hugin, Uitgeverij 1995.


In deze boeken is het beeld van Almacht op afstand aanwezig.


Wat zit er in de toekomst nog in de pen?

Voorlopig nog niet



https://uitgeverijaspekt.nl/product/onverwachte-terugkeer/




Reacties

Populaire posts van deze blog

Aan kinderen in Gaza

Aan kinderen in Gaza  -   Admira Fazlic

Interview met Marcel van Brandwijk n.a.v. zijn nieuwe roman 'Gehavend Kruis'

Je hebt inmiddels een behoorlijk oeuvre op je naam staan, boeken gesitueerd in de Middeleeuwen: historische romans. Je hebt een achtergrond in het onderwijs, ik kan me voorstellen dat er een verbintenis tussen is? De ervaring opgedaan in het onderwijs en mijn voorliefde voor geschiedenis zijn van grote invloed geweest op zowel keuze om te gaan schrijven als op de inhoud van mijn boeken. Voor de klas heb ik mij de vaardigheid van vertellen en het combineren van feiten met fictie aangeleerd. Daar is geschiedenis als geen ander vak geschikt voor. Het gaat immers over het verleden van de MENS. Binnen een historisch kader kan je volop fantaseren hoe het leven van onze voorouders in dat verleden verliep. Eén van mijn vaste tips voor leerlingen was: ‘geschiedenis moet je niet leren, je moet het beleven’. Oftewel, stap in de tijd van de…!   In wat voor huis groeide je op, en speelden boeken en of literatuur en geschiedenis een belangrijke rol? De eerste jaren van mijn leven woonde ik met mijn

Met Ron Brandsteder op Hawaii

Ach hij is en was altijd zo’n aardige en keurige jongen’, mijmeren Martine en Louise Fokkens, beter bekend als de ouwehoeren, over hun jeugdvriend Ron Brandsteder. In de roddelblaadjes staan de laatste tijd wat sombere berichtjes en hij is gestopt met zijn radiorubriek. De jaartjes gaan blijkbaar tellen. ‘Ons Amsterdam van vroeger was veel kleiner’, vertellen de dames, ‘je kende bijna iedereen of je had bij ze op school gezeten. Ron z’n opa woonde in |Amsterdam-west , ergens bij het Vondelpark en onderweg daar naar toe wipte hij vaak even langs. Bij cafe Pleinzicht zagen we hem staan met zijn brommertje en als Louise even tijd had gingen ze samen op pad, achter op het Puchje. Vorig jaar hadden de dames Fokkens en Brandsteder nog uitgebreid op het leven geproost. Bij Zandvoort aan Zee waren ze elkaar tegen het lijf gelopen. Ron had daar zijn  radiostudio en junior was er ook. De lucht was blauw, de muziek vrolijk, en tropische planten bewogen mee met de zilte lucht. Het leek Hawai wel d