Tijdschrift Bühne

Ach hij is en was altijd zo’n aardige en keurige jongen’, mijmeren Martine en Louise Fokkens, beter bekend als de ouwehoeren, over hun jeugdvriend Ron Brandsteder. In de roddelblaadjes staan de laatste tijd wat sombere berichtjes en hij is gestopt met zijn radiorubriek. De jaartjes gaan blijkbaar tellen. ‘Ons Amsterdam van vroeger was veel kleiner’, vertellen de dames, ‘je kende bijna iedereen of je had bij ze op school gezeten. Ron z’n opa woonde in |Amsterdam-west , ergens bij het Vondelpark en onderweg daar naar toe wipte hij vaak even langs. Bij cafe Pleinzicht zagen we hem staan met zijn brommertje en als Louise even tijd had gingen ze samen op pad, achter op het Puchje. Vorig jaar hadden de dames Fokkens en Brandsteder nog uitgebreid op het leven geproost. Bij Zandvoort aan Zee waren ze elkaar tegen het lijf gelopen. Ron had daar zijn  radiostudio en junior was er ook. De lucht was blauw, de muziek vrolijk, en tropische planten bewogen mee met de zilte lucht. Het leek Hawai wel d

Recentelijk verscheen het boek  Onverwachte terugkeer  van de hand van Floris Timmer. In Onverwachte terugkeer gaat het over de wederkomst van Jezus. Hoe kwam je tot dit thema? Welke rol speelde religie in het ouderlijk huis en huidige bestaan? Mijn ouders waren Nederlands Hervormd. In mijn jeugd werd door mijn ouders aan tafel kort gebeden. Mijn moeder las een paar maal iets uit een kinderbijbel voor, maar ik voelde dat zij het niet erg geschikt vond. Wij gingen niet naar een kerk. Ergens in mijn jeugd heb ik het beeld van een "Almachtige God” meegekregen. In mijn studenten tijd heb ik  grote moeite gekregen met dat  beeld van die  “Almachtige God”  die kennelijk niet goed had opgelet bij Auschwitz, Dachau, Bergen-Belzen, de moordpartijen op de Katharen om een paar voorbeelden te noemen.  Ik ging later om de vijf a tien jaar naar een protestantse kerkdienst om te ervaren of er iets veranderd was, maar de liederen of psalmen over de almachtige bleven komen. Veel later, in de tijd

Je hebt inmiddels een behoorlijk oeuvre op je naam staan, boeken gesitueerd in de Middeleeuwen: historische romans. Je hebt een achtergrond in het onderwijs, ik kan me voorstellen dat er een verbintenis tussen is? De ervaring opgedaan in het onderwijs en mijn voorliefde voor geschiedenis zijn van grote invloed geweest op zowel keuze om te gaan schrijven als op de inhoud van mijn boeken. Voor de klas heb ik mij de vaardigheid van vertellen en het combineren van feiten met fictie aangeleerd. Daar is geschiedenis als geen ander vak geschikt voor. Het gaat immers over het verleden van de MENS. Binnen een historisch kader kan je volop fantaseren hoe het leven van onze voorouders in dat verleden verliep. Eén van mijn vaste tips voor leerlingen was: ‘geschiedenis moet je niet leren, je moet het beleven’. Oftewel, stap in de tijd van de…!   In wat voor huis groeide je op, en speelden boeken en of literatuur en geschiedenis een belangrijke rol? De eerste jaren van mijn leven woonde ik met mijn

  De ervaren vrouw streelde hem, doofde verrukt zijn liefdesfakkel. Van liefdesverdriet door haar weelderige  lichaam genezen. Zijn verlangens waren soms een ziekte, steeds terugkerend om meer aandacht vragend, in een gedicht haar onozel bezingen, om haar niet te hoeven vervelen voor sensuele aandacht.

  Samenvatting van het artikel Een interview met de schrijver van een nieuw boek over een ander bijzonder boek over         massavorming: James Roolvink. Lees volledig artikel: De paradox in de theorie over massavorming Leestijd:  10   minuten De paradox in de theorie over  massavorming Over de totstandkoming van dit interview Dit interview is op de volgende wijze tot stand gekomen. Maurice de Hond en James Roolvink, auteur van  het boek ‘De paradox in de theorie over massavorming’ (uitgeverij Aspekt), hebben elkaar eerst gesproken. Maurice heeft in dat gesprek duidelijk gemaakt waar zijn interesse naar uitgaat, namelijk een verklaring te vinden hoe het kan dat mensen nog steeds niet de feiten onder ogen kunnen zien, over bijv. het bestaan van aerosolen bij de verspreiding van virussen’, ‘dat handen wassen niet werkt tegen Corona’,  etc.. Hoe te verklaren dat mensen de feiten niet willen of kunnen zien nu alle angst voor het gevaar van covid voorbij lijkt te zijn? De angst is geen raad

DE POLITIEKE TREND “SPIJT TE BETUIGEN” VOOR DE “FOUTEN” VAN ANDEREN.    HET BELANG VERSCHIL TE MAKEN TUSSEN FOUTEN EN VERKEERDE INSCHATTINGEN.    Staatssecretarissen, ministers of zelfs onze minister-president die zeggen “dat het hun spijt dat er fouten zijn gemaakt”  bij jeugdzorg, het UWV, de belastingdienst, in specifieke zorginstellingen of andere onderdelen waar zij politiek verantwoordelijk voor zijn. Het lijkt of het een trend aan het worden is om spijt te betuigen voor politici, maar wat zeggen ze daadwerkelijk daarmee en wat willen ze daarmee bereiken? Is het echte spijt of zit er meer achter deze gekozen woorden?    We zouden immers ook kunnen zeggen dat  zaken die fout gegaan zijn het gevolg kunnen zijn van politieke beleidskeuzes.  Oftewel keuzes die bij werknemers op kantoor en in het praktijkwerk  tot een grotere kans in het maken van verkeerde inschattingen heeft geleid . In hoeverre kun je immers verantwoordelijk gehouden worden als je met te weinig mensen op een afdeli